Bonsai

Bonsai is een fascinerende kunstvorm, een unieke combinatie van botanische en esthetische aspecten. De Bonsai kunst komt oorspronkelijk uit het Chinese keizerrijk en werd overgenomen door de Japanners tot wat we vandaag kennen als "Bonsai boom". Letterlijk betekend Bonsai "geplant in een pot". De Chinezen begonnen al 2000 jaar geleden met het vormen van miniatuur landschappen. In de 1e eeuw na Chr. gebruikten Chinese taoïsten miniatuurtuintjes voor contemplatie en meditatie. Hoe groter het verschil tussen het originele landschap en de miniatuur versie, hoe krachtiger de spirituele werking was. Pas gedurende de Kamakura periode (ongeveer 700 jaar geleden) werd deze kunst overgenomen door de Japanners, en aangepast aan eigen gebruiken en tradities. Zo ontstond een duidelijke Japanse stijl, die vaker een individuele boom toonde dan een compleet landschap. Deze bomen zijn wat we vandaag kennen als ‘Bonsai’.

Nefriet

Jade is in feite een verzamelnaam voor twee chemisch verschillende stoffen die fysiek vergelijkbaar zijn. Jadeiet, die uitsluitend uit Birma komt, is de meest gewaardeerde van de twee. Nephrite, dat van oudsher uit het westen van China komt, was al in gebruik lang voordat jadeite populair werd.  Alleen jadeiet jade en nefriet jade worden tot de echte jade gerekend.
De duurste en meest gewilde jade (Burmese jadeiet, Burmese jade, de 'Imperial' jade of Chinese jade) komt meestal uit Myanmar (het voormalige Burma). Er worden echter ook kleine hoeveelheden jade gewonnen in Guatemala, Mexico en Rusland. 75% van alle nefriet jade op aarde komt uit de mijnen van Brits Columbia (aan de Westkust van Canada), Taiwan, de Verenigde Staten en (in kleine hoeveelheden) in Australië.

Art Deco

In het eerste kwart van de twintigste eeuw reisden ideeën met de snelheid van auto's en vliegtuigen. Ontwerpers vernieuwden hun vormenrepertoire in samenspel met de modestijlen in de jurk. De vrouw uit de jaren twintig met haar androgyne uiterlijk was klaar voor de renaissance van de juwelen. Edelstenen slijpers verkregen tot dan toe onbekende effecten bij het slijpen van edelstenen en ook de hardsteensoorten werden bewerkt, zoals onyx, lapis lazuli, malachiet, turquoise, koraal, jade en nefrietjade, dat in deze broche is gebruikt. Sieraadontwerpers lieten zich ook inspireren door verre beschavingen. De smaak voor het exotische en de fascinatie voor het Oosten waren geen recente verschijnselen, maar het aantal tijdschriften en boeken dat nu over dit onderwerp beschikbaar was, bood de mogelijkheid om de bekendheid met buitenlandse kunstuitingen te vergroten. De belangstelling voor Japanse kunst werd opnieuw aangewakkerd en bood de Europese kunstenaars een nieuwe bron van stilistische motieven.

Ernst Paltscho

Ernst Paltscho (1858-1929) werkte in het juweliersbedrijf van zijn vader Carl, gelegen aan de Mariahilfstrasse begin 1881. Hij werd benoemd tot juwelier van het Griekse koningshuis en werkte voor veel van de Oostenrijks-Hongaarse aristocratie. In 1914 verhuisde hij met partner Emil Biedermann naar het eerste district, het centrum van Wenen, onder de naam Biedermann & Paltscho.
De zaak werd voortgezet door zijn zoon Erwin, die zich in 1918 bij de firma aansloot. Paltscho nam deel aan alle belangrijke tentoonstellingen, met name in Londen in 1934 en de wereldtentoonstelling in New York in 1964, waar hij bekend stond om zijn spectaculaire sieraden met kleurrijke en fraai geslepen edelstenen.

Gekeurd met het Oostenrijkse gehalte teken voor 18 karaat goud en een deels afgeslagen meesterteken, E.P., voor Ernst Paltscho