Deze 18 karaat witgouden ring is bezet met een prachtig heldere en levendige briljant geslepen diamant van 3,42 karaat, met aan weerszijden twee baguette geslepen diamanten.
De belangrijke middensteen is beschreven in certificaat nr. 08020274002 van het Antwerpse Wereld Diamant Centrum. De kleur is H - wit - en de zuiverheid is VS2. De slijpvorm heeft goede proporties. De vier baguette geslepen diamanten wegen in totaal circa 0,2 karaat.

Eerste slijpvormen

De centrale diamant in deze ring is briljant geslepen. De eerste slijpvormen in dit model werden geïntroduceerd in het midden van de zeventiende eeuw. Deze vorm, ook bekend als Mazarins, had zeventien facetten aan de kroonzijde (de bovenkant). Vincent Peruzzi, een Venetiaanse diamantslijper, voegde later nog eens zestien facetten toe, waardoor het totaal op drieëndertig kwam (de Peruzzi-briljant). Dit verhoogde de schittering en het vuur van een geslepen diamant aanzienlijk. De techniek van het slijpen van ronde stenen werd nog niet volledig beheerst, dus deze eerste briljanten waren allemaal afgeronde vierkanten of rechthoeken.

Oud slijpsel

Het kussenslijpsel, ook bekend als de oud slijspel, werd ontwikkeld aan het begin van de achttiende eeuw. Enige tijd later werd het oud-Europese slijpsel geïntroduceerd. Dit model had een ondieper paviljoen, een iets rondere vorm en een andere indeling van de facetten. Het oud-Europese slijpsel was de meest geavanceerde slijpvorm in de negentiende eeuw en is de voorloper van de moderne briljanten zoals we die nu kennen.

Briljant slijpsel

Nieuw gereedschap in de negentiende eeuw leidde uiteindelijk tot de moderne diamantslijpsels. De belangrijkste was de ronde briljant. In 1919 analyseerde Marcel Tolkowsky deze vorm: zijn geometrische berekeningen hielden rekening met zowel schittering (de hoeveelheid wit licht die wordt gereflecteerd) als dispersie (vuur = regenboogkleuren), en hij bedacht een 'ideale' slijpvorm. Diamanten in dit Tolkowsky-slijpsel, of in latere verfijningen, worden briljanten genoemd.